Üç gün ilkin Science bülteninde piyasaya çıkan makalede bu etkinin kanıtları sunuluyor.Önceki araştırmalarda farelerin, tavukların, kedilerin ve koyunların genomlarında yer edinen antik viral DNA parçalarının (içkaynaklı retrovirüsler), vücudun dışından gelen çağıl virüslerin konak hücrelere girmesini önleyerek bağışıklık sağlamış olduğu gösterilmiş. Yeni emek harcama laboratuvarda yetiştirilen insan hücreleriyle yütürülse de, içkaynaklı retrovirüslerdeki antiviral etkinin insanlarda da mevcut olabileceğini gösteriyor.
YAN ETKİLER İÇERMEYEN TEDAVİLERİN YOLU AÇILABİLİR
Populer Science Türkiye tarafınca piyasaya çıkan araştırmanın bilgileri mühim zira bundan sonrasında yürütülecek çalışmalarda organik bir antiviral protein havuzu ortaya çıkarılabilir ve bu sayede otoimmün yan etkisinde bırakır içermeyen tedavilerin yolu açılabilir. Emek verme, nitelikleri belirlenmeyen fakat epey kapsamlı olabilecek bir genom müdafa sisteminin ihtimalini ortaya çıkarıyor.
Ziraat ve Yaşam Bilimleri Fakültesinde moleküler biyoloji ve genetik profesörü olan Cedric Feschotte “Sonuçlar, insan genomunda geniş bir virüs yelpazesini engelleme potansiyeli olan bir protein deposu bulunduğunu gösteriyor” diyor. Evvelde Feschotte’nin laboratuvarında yüksek lisans talebesi olan ve şimdi Yale Üniversitesinde doktora sonrası araştırmacı görevini yürüten John Frank ise çalışmanın birinci yazarı.
İNSAN GENOMUNUN YAKLAŞIK YÜZDE 8’İNİ OLUŞTURUYOR
İçkaynaklı retrovirüsler, insan genomunun ortalama yüzde 8’ini oluşturuyor. Bu miktar, protein kodlayan genleri oluşturan DNA miktarının minimum dört katı. Retrovirüsler, RNA’larını konak bir hücreye sunuyor. Bu RNA sonrasında DNA’ya dönüştürülüyor ve konağın genomuyla bütünleşiyor. Arkasından ise hücre genetik talimatları takip ederek daha çok virüs yapıyor.Virüs, bu şekilde hücrenin transkripsiyonel işleyişini ele geçirerek kendini çoğaltıyor. Retrovirüsler genel anlamda nesilden nesile geçmeyen hücrelere bulaşıyor. Fakat bazıları yumurta yada sperm benzer biçimde üreme hücrelerine bulaşıyor ve böylelikle retroviral DNA’nın ebeveynden küçüklere geçmesine; sonunda de konak genomunda kalıcı hale gelmesine kapı aralıyor.Retrovirüslerin bir hücreye girmesi için virüsün zarf proteini, tıpkı bir kilit anahtarı benzer biçimde hücre yüzeyindeki bir almaca bağlanıyor. Bu zarıf, SARS-CoV-2 benzer biçimde belli virüslerde çivi proteini olarak da biliniyor.
Yoruma kapalı.