Fransa’da tarihi olarak nitelendirilen erken seçimlerin ilk turu pazar günü yapılacak. 5. Cumhuriyet ilk kez aşırı sağcı bir partinin oluşturduğu bir hükümet tarafından yönetilme ihtimaliyle karşı karşıyadır.
Fransa, erken seçimlerin ilk turu için pazar günü sandık başına gidecek. Bu seçimler, ülkenin siyasi tarihinde önemli bir rol oynuyor; zira 2. Dünya Savaşı’ndaki Nazi işgalinden bu yana ilk kez aşırı sağcı bir hükümet kurulacak gibi görünüyor.
Olağanüstü kısa süren seçim dönemi ve 7 Temmuz’daki ikinci tur oylamanın ardından sonucun ne olacağı konusunda belirsizlik hakim. Seçimlere üç büyük siyasi blok katılıyor: Ulusal Miting Partisi (RN), Başkan Emmanuel Macron’un aşırı sağcı merkezci ittifakı ve dört ana sol partinin birleşmesinden oluşan Yeni Halk Cephesi (NPF).
Seçim sistemi nasıl işliyor?
Fransa’da 577 seçim bölgesi bulunuyor ve milletvekilleri bölgelere göre seçiliyor. Bir milletvekili adayının Pazar günü doğrudan seçilebilmesi için o günkü oyların yüzde 50’sinden fazlasını alması gerekiyor.
Bu koşul sağlanamadığı takdirde kayıtlı seçmenlerin yüzde 12,5’inden fazlasının desteğini alan adaylar ikinci tura kalıyor.
Bazı durumlarda ikinci tura üç veya dört aday çıkabiliyor. Ancak bazı adaylar diğerlerinin şansını artırmak için kenara çekilebilirler. Bu, geçmiş seçimlerde aşırı sağ adayları engellemek için sıklıkla kullanılan bir taktiktir.
Ana partilerin liderlerinin iki tur arasında stratejilerini açıklamaları bekleniyor. Bu, seçmenlerin nasıl tepki vereceğine bağlı olarak ikinci tur seçimin sonucunu oldukça belirsiz hale getiriyor.
Anket sonuçlarına göre önde görünen aşırı sağcı RN, mutlak çoğunluğu, yani 577 sandalyenin en az 289’unu elde etmeyi umuyor.
Alt meclis olan Ulusal Meclis, iki meclisli Fransız parlamentosunun en güçlü organıdır. Muhafazakarların çoğunlukta olduğu Senato’ya kıyasla yasama sürecinde son sözü söyleme yetkisine sahip.
Macron, başkanlığını 2027 yılına kadar sürdüreceğini ve görev süresi dolmadan istifa etmeyeceğini açıkladı.
Birlikte yaşama nedir?
Merkezci ittifak dışında bir siyasi partinin seçimlerde çoğunluk elde etmesi halinde Macron’un bu yeni çoğunluğa mensup bir başbakan ataması gerekecek.
Fransa’da “hükümet düalizmi” olarak adlandırılan böyle bir durumda hükümet, cumhurbaşkanının planından farklı politikalar uygulayacaktır.
Beşinci Fransız Cumhuriyeti üç dönem birlikte yaşama yaşadı. En sonuncusu 1997 ile 2002 yılları arasında muhafazakar başkan Jacques Chirac ile sosyalist başbakan Lionel Jospin arasında yaşandı.
Başbakan Parlamentoya karşı sorumludur, hükümeti yönetir ve yasaları çıkarır.
Siyasi tarihçi Jean Garrigues, “Birlikte yaşama durumunda uygulanan politikalar esasen başbakanın politikalarıdır” dedi.
Bir arada yaşama sırasında Cumhurbaşkanının zayıf bir konumu vardır. Ancak uluslararası anlaşmaların müzakere edilmesi ve onaylanmasından sorumlu olduğundan dış politika, Avrupa ilişkileri ve savunma konularında hala bir miktar yetkiye sahiptir. Başkan aynı zamanda ülkenin ordusunun başkomutanı ve nükleer kodları elinde bulunduran kişidir.
Garrigues, “Cumhurbaşkanının hükümet düzenlemelerini veya kararnamelerini imzalama veya imzalamama yetkisi olduğundan, başbakanın belirli sayıda projesinin uygulanmasını engelleme veya geçici olarak askıya alma olanağı var” diye ekledi.
“Ancak başbakanın bu yönetmelik ve kararları Meclis’in oylamasına sunma yetkisi var. Bu da cumhurbaşkanının isteksizliğini ortadan kaldırıyor.” dedi.
Savunma ve dış politikayı kim yönetiyor?
Birlikte yaşamanın daha önceki dönemlerinde, savunma ve dış politika, Fransa’nın uluslararası alanda tek sesle konuşmasını sağlamak amacıyla genellikle başkanın resmi olmayan “ayrılmış alanı” olarak görülüyordu.
REKLAMAncak bugün hem aşırı sağ hem de sol koalisyonların bu alanlardaki görüşleri Macron’un yaklaşımından kökten farklı ve olası birlikte yaşama konusunda gerginliklerin ortaya çıkması muhtemel görünüyor.
Garrigues, Anayasaya göre “her ne kadar cumhurbaşkanı ordunun başı olsa da, silahlı kuvvetleri emrinde bulunduran kişi başbakandır” dedi.
Garrigues, “Başkanın diplomatik olarak yapabilecekleri oldukça sınırlı” dedi.
Ulusal Birlik Partisi başkanı Jordan Bardella, başbakan olması halinde Fransız askeri birliklerinin Ukrayna’ya gönderilmesine karşı çıkacağını söyledi. Macron da bu olasılığı dışlamadı. Bardella ayrıca Fransa’nın Kiev hükümetine Rusya’daki hedefleri vurabilecek uzun menzilli füzeler ve diğer silahları göndermeyi reddedeceğini de söyledi.
Sol koalisyon seçimleri kazanırsa, Orta Doğu’daki Fransız diplomasisini tamamen dönüştürebilir.
REKLAMYeni Halk Cephesi, “Filistin Devleti’ni derhal tanımayı” ve “Fransız hükümetinin İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’ya verdiği desteği sona erdirmeyi” planlıyor.
Macron daha önce Filistin devletinin tanınmasının “uygun bir zamanda” gerçekleşmesi gerektiğini savunmuş ve İsrail ile Hamas arasındaki savaşın şu anda böyle bir duruma izin vermediğini söylemişti.
Çoğunluğa ulaşılamazsa ne olur?
Cumhurbaşkanı, Meclis’te en fazla sandalyeye sahip gruptan bir başbakanı atayabilir. Bu durum aynı zamanda Macron’un 2022’den itibaren merkezci ittifakını da temsil ediyor.
Ulusal Miting Partisi (RN), diğer siyasi partilerin bir araya gelmesinin aşırı sağ hükümetin güvenoyuyla devrilebileceği anlamına geldiğini söyleyerek bu seçeneği reddedeceğini söyledi.
Anayasaya göre Macron, Temmuz 2025’ten önce Ulusal Meclisi yeniden feshedemeyecek.
REKLAMBaşkan geniş bir koalisyon kurmaya çalışabilir. Ancak siyasi farklılıklar göz önüne alındığında bu pek olası görünmüyor.
Uzmanlar, diğer bir seçeneğin de siyasi partilerle bağlantısı olmayan ancak yine de Ulusal Meclis çoğunluğu tarafından kabul edilmesi gereken bir “uzmanlar hükümeti” atamak olabileceğini söylüyor. Böyle bir hükümet muhtemelen büyük reformları uygulamaktan ziyade öncelikle günlük işlerle ilgilenecektir.